.png)
Hij stopte met zijn job om huizen te kopen voor kwetsbare jongeren... Nu wordt Fred (50) door de koning gehuldigd: “Wij doen aan ‘hoopverlening’”
Wat doe je als de wachtlijsten voor kwetsbare jongeren eindeloos lang zijn en niemand écht luistert?
Fred Monsuur (50) uit Hasselt stopte met zijn goedbetaalde job bij een groot Amerikaans bedrijf en begon huizen te kopen voor jongeren met een beperking of een moeilijke thuissituatie. Nu wordt hij in het kader van de nationale BeHeroes-campagne geëerd als een nationale held in het Koninklijk Paleis. “Sommige jongeren hebben zó vaak gehoord dat ze niets waard zijn, dat ze het zelf zijn gaan geloven”, aldus Fred, die vertelt hoe zijn familie de inspiratie voor zijn engagement was. Natalie Denayer 18-07-25 Het Laatste Nieuws BeHeroes is een initiatief van het Prins Filipfonds en het Koninklijk Paleis. Elk jaar zet de campagne vrijwilligers in de kijker die zich met hart en ziel inzetten voor anderen. Begin september worden de geselecteerden ontvangen door koning Filip. Fred Monsuur zal erbij zijn, maar de aandacht hoeft voor hem niet. “Ik had liever gezien dat de jongeren zélf uitgenodigd werden. Zij verdienen het om te tonen dat ze ertoe doen.” De kiem voor zijn engagement ligt bij zijn eigen familie. Freds zus heeft een mentale beperking en stond jarenlang op een wachtlijst voor aangepaste woonbegeleiding. “Zeventien jaar lang hoorden mijn ouders: ‘Er is geen plek.’ Toen besefte ik na een briefwisseling met het Kabinet Welzijn dat we maar blijven wachten op de overheid, maar de oplossing ligt misschien gewoon bij onszelf.” Eerste huis Toen het huis naast het zijne te koop kwam, zag Fred dat als een knipoog van God. Vanuit onze Christelijke identiteit willen we zorgen voor de naaste, Gods hart laten kloppen voor hen. In onze statuten spreken we over een stem geven en elkanders zorgen dragen. “We hebben het gekocht en ingericht als woonhuis voor jongeren met een Held tegen wil en dank: Fred Monsuur (50) biedt jongeren zonder thuis een toekomst www.vzwsteunfonds.be beperking. Niet vanuit een groot plan, maar vanuit noodzaak.” Intussen groeide dat eerste huis uit tot acht woningen waar jongeren terechtkunnen die anders op straat dreigen te belanden. Jongeren uit de bijzondere jeugdzorg (CBAW ism VZW CAS), met een beperking (VAPH ism VZW TrisHomie), of binnenkort ook jongeren met een verleden in de verslavingszorg (ism VZW Credo/Joli). Fred werkt met vzw Steunfonds onder het motto: Samen sterk voor veilig en betaalbaar wonen. “Onze doelgroep zijn vaak zogenaamde ‘sofa-jongeren’. Ze vallen op hun 18e uit de jeugdzorg en hoppen dan van zetel naar zetel, van vriend naar vriendin, van kraakpand naar garagebox. Dat is de realiteit voor duizenden jongeren in Vlaanderen. In Limburg alleen al spreken we over minstens 2.000 thuisloze jongeren tussen 18 en 25 jaar. En dan hebben we het nog niet over de jongere kinderen”, vertelt Fred gepassioneerd. Wat Fred drijft, is niet medelijden, maar woede en liefde tegelijk. Gods hart laten kloppen. “Soms zeggen mensen: wat jij doet, is maar een druppel op een hete plaat. Maar als je er genoeg druppels oplegt, koelt de plaat wél af. En als je voor één persoon een verschil kunt maken, ben je al goed bezig. Een Hebreeuws gezegde luidt: ‘Voor de wereld ben je maar één persoon. Maar voor één persoon kun jij de wereld zijn.’” Tijdens zijn gesprekken over jongeren raakt hij regelmatig ontroerd. “Eén jongen zei ooit tegen mij: ‘Jij gelooft dus écht dat wij nog een toekomst hebben?’ Die woorden... Dat komt binnen. Sommige jongeren hebben zó vaak gehoord dat ze niets waard zijn, dat ze het zelf zijn gaan geloven”, zegt Fred met tranen in zijn ogen. Fred wil niet alleen onderdak bieden, maar ook hoop, echte HOOP. “We spreken vaak over hulpverlening, maar zoals iemand in de VZW me zei, willen we aan ‘hoopverlening’ doen. Want hoop is het eerste wat je nodig hebt om je leven opnieuw op te bouwen.” Ambitie Het doel van de vzw is ambitieus. Ze willen 100 woningen openstellen in 10 jaar tijd. Dankzij giften, sponsors en de inzet van zijn gezin hoopt hij het huidige tempo aan te houden. “Mijn vrouw is mijn grootste steun. Zonder haar was dit nooit gelukt. Het spreekwoord dat er achter elke man een nog sterkere vrouw schuilt, is in dit geval zeker waar.” Dat hij nu als held wordt gehuldigd, blijft voor hem ongemakkelijk. “Laat mij maar op de achtergrond, de jongeren zijn de echte helden, maar als deze nominatie ertoe leidt dat we meer zichtbaarheid krijgen, meer steun en meer woningen voor wie het echt nodig heeft, dan is dat het enige wat telt.